بگذارید بسوزم

 

دوباره زنده شده است
زبانه می کشد، زبانه می کشد
می سوزد، می سوزاند
همان که هجایش، مانند انار
سرخ است

از میان تلی خاکستر
زبانه می کشد
و اکسیژن زندگی را
ذره ، ذره می بلعد
و حیاتم را تهدید می کند

سنگینی پلکهایم را حس می کنم
اگر به خواب روم خواهم سوخت
و صدایم را کسی نخواهد شنید
چه باک است،
بگذارید بسوزم

بگذارید در این آتش سوزان بسوزم
تا عبرتی شوم
تا آنان که از دور،
دستی بر آتش دارند، بدانند
به خاکستر اعتمادی نیست
و این آتشی نیست
که آسان خفه شود

بگذارید بسوزم
و با درد خود بسازم
تا بدانند
که این زیبای افسونگر
شیطانی از جنس آتش است
عشق، چه نام با مسمائی
دور بایست
تا جرقه هایش
دامنت را نگیرد
دور بایست

سروده ترانه عزیز