بازم آسمون دلش گرفته ، اما آسمون اینجا خیلی صبوره ،خیلی وقتا دلش میگیره اما گریه نمیکنه اینقدر دلش میگیره که تمام بدنش سیاه میشه اما دریغ از یه قطره اشک !!!!!!!
تازگیها باهاش دوست شدم ـــــــ آسمون و میگم،خیلی وقتا باهاش در دل میکنم، میخوام ازش صبور بودنو یاد بگیرم،میخوام یاد بگیرم که وقتی دلم میگیره چه جوری جلو اشکامو بگیرم که از چشام فرار نکنه.
میدونی چیه: این فصل که میشه آسمون بیشتر مواقع تنهاست آخه زمستون همه یا کار میکنن یا خوابند، به قول شجریان که میگه :

هوا دلگیر،درها بسته،سرها در گریبان
                                                  دستها پنهان،نفسها از دلها خسته و غمگین

درختان اسکلتهای بلور آگین،زمین دلمرده،سقف آسمان کوتاه
                                                                غبار آلوده مهر و ماه،زمستان است

راستی یادم رفت بگم که به آسمون گفتم اگه گریه کنه یه ذره از سنگینی بار دلش کم میشه اون هم چهار روز پشت سر هم گریه کرد،وای یادمه ۹سال پیش آسمون اینجا اینجوری گریه کرد،آسمون یه خورده آروم شد.باد هم یکی از دوستهای آسمونه که تو گردگیری بهش کمک میکنه،اما بیشتر مواقع  عجله داره و عصبانیه،بعضی وقتا هم آروم و مهربونه. آخه میدونی چیه؟؟!!! خیلی این ورو اون ور میره یه لحظه آروم نداره،اما با همه عصبانیتش من دوستش دارم .بعضی وقتا که ار همه دنیا خسته میشم میرم دراز میکشم  چشامو میبندم میاد آرم صورتمو ناز میکنه و یواش تو گوشم زمزمه میکنه : لالای لالایی عزیز بی قرارم،لالای لالایی ستاره غمگینم لالای لالایی..........منم بی صدا اشک میریزم و با نوازشش میخوابم.کلاً  دیگه تنها نیستم آسمون تازگیها همدمم شده ،باد هم بهم سر میزنه.

اگر کسی رو می شناسید که وبلاگ نویسه و دبی زندگی میکنه رو لطفا بهم معرفی کنید