به نام او،به یاد او،برای او

 دیدم کسی نیست تا آبی بر آتش دلی نشاند،کسی نیست تا زخم کشنده نامرادیها را به مرهم لطفی نشاند.هر که دیدم دیدارش سوز دردی بود،هر چه شنیدم نیزه غمی بوده و هر کجا که رفتم جهنم سوزانی بود.با هر که نشستم دشمن جانم بود.واینک آرزو دارم بگریزم و تنها باشم.دیگر اکنون مرحم دردی نمی خواهم،می گریزم از دردی که بر دردی می افزاید.با آنکه می سوزم در آتش،ولی دیگر آب از دست این مردم نمی خواهم.آنقدر خسته ام که نای صحبت کردن ندارم چون احساس می کنم،

در گیر و دار بازی سرنوشت سخت ترین ضربه را از کسی خوردم که جز به اعتمادش دل نبسته بودم.