آخرین مکتوبه قبل از رفتن

 سلام به تو که دیگر مجالی برای سلام کردن برایم باقی نگذاشتی.سلام به تو !آری تنها سلام به تو که رنگ خداحافظی را برایم تلخ و تلخ تر کردی افسوس که خیلی دیر شده است.زمان زندگی آموختن،پس بگذار تا دلهای ما در دل شب هماهنگ بگریند که چقدر باید رنج کشید برای پرداخت بهای یک لرزش دل و چقدر باید اندو هناک بود برای شنیدن یک نغمه کوتاه.

عزیزم به زندگی فکر کن،درون زندگی باش و از کنارش عبور نکن.در زندگی آنچه زود از دست می رود خود زندگیست.از این روزها فقط خاطراتی باقی می ماند،خاطراتی که در سرنوشتمان فقط گاهگاهی تصویر تاریک و روشن این دوران را نمایان میکند و هر زمان که می گذرد برگی از صفحه خاطرات کنده و به پیمانه عمر اندکی افزوده می شود.بدان در آن روز که می توانستیم بسوی شادیها پر وبال گشاییم با غم آشنایم کردی،آن زمان که در اطرافم همه بهار بود تنها و بی کس در زمستان عذاب خشکیدم،تا اینکه روزی از روزهای احتضار نسیمی به سویم آمد و دوباره به من روح زندگی دمید،ولی حقایق عریان ،نسیم بهشتی را برایم جهنم کرد و رفت.رفت تا من با تنهائیام دوباره خشک شوم و اکنون تک نهالی تنها و بی کسم و هنوز آن نسیم نیز ره گم نکرده میخواهد تا بر من بوزد اما در این میان واقعیت تلخ مرا از او دور می کند و من را بی نسیم و او را بی نصیب می گذارد.

شکسته بال تر از من میان مرغان نیست

دلم خوش است که یارم کبوتر حرم است

من آن قلب شکسته بی فریادم
ستاره